واجب فراموش شده

نافرمانی و طغیان کرده بود و دسته ای را که موعظه کرده و تذکر داده بود، خداوند نجات داد. اما دسته ی سوم که نافرمانی نکرده بود، اما گناهکار را از ارتکاب گناهان بازنداشته بود، به عذابی دچار کرد که بر گروه نخست فرود آمده بود.
رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرماید: «چون ضعف و نقصان در بنی اسرائیل وارد شد، مردی با مردی دیدار می کرد و می گفت: ای فلانی، از خدای پروا کن و رها کن آنچه را که انجام می دهی؛ زیرا انجام آن برای تو حلال و درست نیست سپس فردا او را می دید (در حالی که پند را نپذیرفته بود) اما ارتکاب کارهای ناشایست مانع از این نمی شد که این مرد با او همراه نشود و در آب و غذا با او شریک نگردد، چون چنین کردند خداوند در میان آنان اختلاف و تفرقه افکند و فرمود: کافران بنی اسرائیل بر زبان داود و عیسی بن مریم نفرین شدند.»
آنچه از این آیات روشن و احادیث صحیح آشکار است این است که امت باید مواظب حاکم باشد تا وظیفه ی اصلی خود امر به معروف و نهی از منکر را انجام بدهد.
اگر در انجام وظیفه کوتاهی کرد او را نصیحت کند و اگر کوتاهی را ادامه داد او را اصلاح سازد؛ زیرا محیط فاسد مردم را فاسد می کند و سفاهت و نادانی انسان ها به دیگران سرایت می کند.